‘මන්ත්රීවරුන්ට මුහුදු මැද පාටියක්’(Sri Lanka Latest News)
ඒ සිරස්තලය පළවූයේ මේ දවස්වල සෝෂල් මීඩියාව කලඹමින් වයිරල් වන රජ නිවුස් එකක් ගැන සවිස්තර ගෙන එන්නටය.
අපේ රටේ මන්ත්රීවරුන්ට පාටි කියන්නේ නම් ඉතින් අලුත් දෙයක් නෙවෙයි. මහ ලොකු දේකුත් නෙවෙයි. රටේ බහුතරයක් පිරිස බත් වේල කන්න හිඟා නොකා හිඟා කෑවට මන්ත්රී ඇත්තන්ට ඕනෙ තරමට ජය පහට කන්න බොන්න සල්ලි තියෙනවා. ඒ හින්දා එයාලට කොහොම වුණත් හැමදාමත් පාටි තමයි. ඉතින් මේ කියන පාටියත් එහෙම එකක් වෙන්නැති.
නොදන්න දේ කතා නොකර පාටියෙ විස්තරය අහන්නකෝ. ඔක්කොටම කලින්, මේ කියන්නේ මන්ත්රී ගෙදරක සාලේ මැද්දේ තියාපු නිකන්ම නිකන් පාටියක් ගැන එහෙම නෙවෙයි. මේක ඇවිදින් රජ පාටියක්. මුහුද මැද්දේ ලතාවට එහා මෙහා නැලවෙන නැව් දෙකක පැවැත්වුණු පාටියක්. නැව් දෙකේ නම විදියට සටහන් වෙලා තියෙන්නේ එකක් ‘හංසකාවා’ අනෙක ‘දිය කොවුලා’.
හරි අපූරුයි නේද? නම් විතරක් නෙවෙයි, ඒ පාටියත් හරිම අපූරුයි. ආරාධනා පත්රයත් ඒ වගේම අපූරුයි. මුහුදු සංචාරයත් එක්කම පාටිය සංවිධාන කරලා තිබුණේ වරාය සහ ගුවන් සේවා රාජ්ය අමාත්ය ප්රේමලාල් ජයසේකර මැතිතුමාය කියලයි ආරංචිය යන්නේ. ආරාධනාව මන්ත්රීතුමන්ලා 50කට ඇවිදින් තියෙනවා. පාටිය තිබුණේ අලුත් අවුරුදු උණුසුමත් එක්ක ජනවාරි 09 වැනිදා. මුහුදු සංචාරයත් එක්ක පාටිය පටන් අරන් තියෙන්නේ හැන්දෑ යාමේ 6ත් 7ත් අතර ටයිම් එකටයි.
පාටිය යන අතරවාරයේ ‘සුමිහිරි පානෙත්’ පදමට තියෙන්න ඇති ඔය කියන විදිය.
සුමිහිරි පානේ ගැන නම් සඳහනක් තිබුණෙ නැහැ. හැබැයි ඒ වාගේ සැර ජාතිය තිබුණද නැද්ද කියලා හරි හැටි එළිදරව්වක් නැහැ. කොහොමත් සුමිහිරි පානේ ඇතා නැතා වුණත් පාටිය නම් සුපිරි ආහාර පාන එක්ක හරි ජයට තිබිලා තියෙනවා. සරලවම කියනවා නම් බහුතරයක් මිනිස්සු ‘කනවට’ වැඩිය ‘ලෙවකන’ රටක මේ මුහුද මැද පාටිය චීස් හැම් බේකන් එක්ක හරිම ජයට ගියා කියලා තමයි ඉතා විශ්වාසදායක ආරංචි මාර්ග කියලා තියෙන්නේ. වරාය අධිකාරියට අයිති හංසකාවා සහ දිය කොවුලා කියන පුංචි නැව් දෙකේ රෑ යාමේ තිබුණු මන්ත්රීවරු 50කගේ මේ සුන්දර මුහුදු පාටියට රුපියල් ලක්ෂ 25කට වඩා මුදලක් නාස්ති වෙලා තියෙනවා.
ලක්ෂ 25ක්, එක රෑක පැය ගණනකට?
එයට වැඩිය වියදම් වුණා කියලයි කියන්නේ.
18%ක වැට් බද්දක් සම්මත කළ තුන්වැනි පන්තියේ රටක ලයිට් බිල් ගෙවාගන්න බැරිව පහුගිය මාසේ ගෙවල් දහස් ගානක විදුලිය කප්පාදු කළ රටක, උදේට දවාලට කන්න දෙයක් නැති හින්දා සිසුන් ලක්ෂයක් විතර පාසල් නොයන ගම්මාන තියෙන රටක, සමස්තයක් වශයෙන් ගන්නවා නම් වේලක් කාලා වේලක් නොකා ඉන්න, එහෙමත් නැතින්ම කනවට වඩා ලෙවකන මිනිස්සු ඉන්න රටක, ක්ලිනික් එකක හරියකට ගන්නය කියලා බෙහෙත් නැති රටක, කොටින්ම කියනවා නම් උහුලන්න බැරි ජීවන වියදම නිසා අන්ත අසරණ විදියට පීඩාවට පත්ව සිටින මිනිස්සු ඉන්න රටක මේ තාලෙට ලක්ෂ 25ක් 30ක් එක රැයකින් නැති නාස්ති කරන එක මොන තරම් පාපයක්ද? ඇත්තෙන්ම කියනවා නම් ඒක සහගහන අපරාධයක්.
මන්ත්රීවරු මන්ත්රී පදවියක් ගන්නේ කොහොමද? මන්ත්රීවරු මන්ත්රී පදවියක් ගන්නේ මිනිස්සුන්ගේ ඡන්දයෙන්. එහෙව් එකේ ඡන්දය දුන්න මිනිස්සු පීඩාවට පත්ව ඉන්න පසුබිමකදී මන්ත්රී පදවිය ගත්ත උදවිය මේ විදියට ජෝගි නටන එක කොයි තරම් අසාධාරණයිද? බලනකොට මේ වැඩෙත් අර ‘මාස්ටර් සර්’ සින්දුවේ පසුබිම් කතාවට ගැළපෙන තවත් කතන්දරයකි. මතකයිනේ පත්තර මල්ලි කිව්වා මාස්ටර් සර් සින්දුව හැදුණේ වතු කම්කරුවො වෙනුවෙන්, හැබැයි වතු කම්කරුවෝ කවදාවත් ඒ සින්දුව රසවින්දෙ නැහැ, සින්දුව රසවිඳිමින් ඒකෙන් ෆන් එක ගත්තේ වතු කම්කරුවාව තලලා පෙළලා පාගලා දාපු ධනවත්තු. රුපියල් සීයේ නෝට්ටුවකින්වත් ඒ අසරණයන්ගේ වැටුප වැඩි කරපු නැති පාලකයෝ. මුහුද මැද සාජ්ජේ ගත්තත් එහෙම තමයි.
පීඩිත මිනිස් සමූහය කවදාකවත් කිසිම සැපක් නැතව, කිසිම ලැබීමක් නැතුව, හැමදාමත් රැවැටෙමින් නරුම දේශපාලුවන්ව පාර්ලිමේන්තුවට යවන්නෝය. පාර්ලිමේන්තුවට ගිය මන්ත්රීවරයා සුර සැප විඳිනවා. ඡන්දදායකයා හැමදාම මහමග බාගෙට ඉරුණු පන් මල්ලත් අතේ තියාගෙන දත නියවාගෙන බලන් ඉන්නවා. පාලකයෝ රට සවාරි යනවා. බාල් නටනවා. මුහුද මැද පාටි දානවා. ඒ සුඛිත මුදිත ජීවන රටාවට උන්ට මග පාදලා දුන්නේ වේලක් ඇර වේලක් කන දුප්පත් ඡන්දදායකයා කියන එක කවදාවත් උන්ගෙ ඔළුවට එන්නේ නැහැ.
රැවැටිල්ලට අහුවෙන ඡන්දදායකයත් එහෙමයි. මැතිවරණ කාලෙට කැම්පේන් ඇවිදින් එවුන්ගේ දරුවෙක්ව වඩාගෙන නළල ඉම්බම එවුන්ටත් ඔක්කොම අමතකයි. කාටූන් කලාවෙත් ඔය ටික හරි අපූරුවට ප්රවීණ කාටූන් ශිල්පී කැමිලස් පෙරේරා මිනිස්සුන්ට කියා දුන්නා. ඒත් වැඩක් වුණේ නැහැ. අපේ මිනිස්සු හැමදාමත් රැවැටෙනවා. මුහුදු මැද ඊයේ පෙරේදා ජෝගි නටපු අයත් ඒක දන්නවා. ඒ හින්දම තමයි උන් ලක්ෂ 30ක් 35ක් එක රැයකට නාස්ති කරමින් සව්දිය පිරුවේ.
අනේ ඇත්තටම එතැන හිටපු එකම එක දේශපාලුවෙක්ටවත් හෘදය සාක්ෂියක් කියලා එකක් තිබුණේ නැද්ද? රාත්රී සාදයක් මුහුදු මැද නැවක පවත්වන්න මේක ලංකාව මිස හිරු නොබසින අධිරාජ්යය නෙවෙයි කියලා උන්ට නොහිතුණේ ඇයි? මේ නරුම දේශපාලුවො අන්දකයිප්පු කාලා හිටියද? එහෙම නැත්නම් ඒක උන්ගේ නරුමකමද? තවත් විදියකට හිතනවා නම් උන්ට ඡන්දදායකයව පේන්නේ ජෝකර්ලා විදියටද? කොහොමත් ඔය කාරණා තුනෙන් අන්තිම එක හුඟක් දුරට හරිය.
කාටද මේ අවනඩුව කියන්නේ? රට විනාශයට පත්කරවමින් දූෂණය මැරකම් රජකරවන දේශපාලුවන් නටන මේ නෙයියාඩගම දෙවියන්ටවත් පේන්නේ නැද්ද?
‘පාටි දාන එක මහා ලොකු වරදක්දැ’යි සිතනවා වෙන්නට පුළුවන. එක අතකට ඒකත් හරිය. බාල් නටන මන්ත්රීවරුන් හිතන ක්රමයට අනුව උන් මේ සැප විඳින්නේ උන් ගෙන ආ පින් මහිමය අනුවය. එහෙම හිතනකොට උන්ට ඡන්දදායකයා ගහපු කතිරය මතක නැත. කඩදාසි කොලයක බෝල්පොයින්ට් පෑනකින් හරිම ලෙහෙසියට ගහන්න පුළුවන් වුණාට ඒ කතිරයේ වටිනාකම ගැන නරුම දේශපාලුවාට ගානක් නැත. ඡන්දදායකයාටත් තමා ගහන කතිරය ගැන වගක් නැත. දේශපාලකයන් රෑ පානේ නැව් තටාකවල ජෝගි නටන්නේද ඒකය.
‘මයි කාර් මයි පෙට්රල්’
බොහෝ විට උන්නේ තියරිය ඒකය.
එතකොට උන්ට නැව්වල ජෝගි නටන්න ඡන්ද ලයිසන් එක දුන් අසරණ අවාසනාවන්ත ඡන්දදායකයාගේ තියරිය විය යුත්තේ කුමක්ද?
දමයන්ති රේණුකා ප්රනාන්දු