2022 වසරේ පදක්කම් ඉඩෝරය නිම කරමින් පළමු පොද වැස්ස වුණේ ඉසුරු ඩිලංක. සුපුරුදු විදියටම මේ පදක්කම් අපිට ගෙනාවේ බර ඉසිලීමේ ක්රීඩාවෙන්. සාමාන්යයෙන් අපි දන්නවා පදක්කම් නැතිව සුසුම් හෙළමින් ඉන්න අතරෙ අපිට යම් සැනසුම් සුසුමක් ගෙනාපු ක්රීඩාවක් තියෙනවා නම් ඒ බර ඉසිලීමේ ක්රීඩාව. සුපුරුදු විදියටම මේ වසරෙත් ඒක ඒ විදියට වුණා.
ඉසුරු ඩිලංක කිලෝග්රෑම් 55 බර පන්තිය යටතේ තරග කරලා ස්නැක් ක්රමයට කිලෝග්රෑම් 105කුත්, ක්ලීන් ඇන්ඩ් ජර්ක් ක්රමයට කිලෝග්රෑම් 120කුත් විදියට සම්පූර්ණ බර කිලෝග්රෑම් 225ක් ඔසවන්නට සමත් වුණා.
අවුරුදු ගානක් තිස්ස 225ක බර උස්සන අපි වෙනුවෙන් ලෝකෙ ඉස්සරහට ගිහිල්ලා 225ක බර උස්සලා පෙන්නපු අපේ පරම්පරාවට අයිති එකෙක්ට හරි ඒ වෙනුවෙන් පදක්කමක් ලැබුණු එකත් ලොකු දෙයක්. කොහොම වුණත් මේ ජීවන බර උස්සගෙන ඉඳලම හති වැටිලා ඉන්න පරම්පරාවකට මේ සැනසිල්ල අසවැසිල්ලක්.
අපි පොදුරාජ්ය මණ්ඩලයීය ක්රීඩා උළලෙ බලාගෙන හිටියෙ සුපුරුදු විදියටම යුපුන් දිහා. යුපුන් අබේකෝන් දාහක් ප්රශ්න තියෙන රටක මිනිස්සු සතුටු කරවූ ක්රීඩකයා. යුපුන් සහභාගි වුණේ මීටර 100 තරගයට.
මේ තරගයේ පළමු මූලික තරගය යුපුන් ඉවර කළේ පළමුවැනියා විදියට. අපේ ක්රීඩකයෙක් ධාවන තරගයකදි කුමන හෝ මට්ටමේ අවස්ථාවක පළමු වැනියා වෙන්නෙ කලාතුරකින්. මේ වගේ පිළිගත්ත තරගයක, ඒ වගේම ලෝකයේ වේගෙන් දුවන් උන් ඉන්න බවට පිළිගත් රටවල නම් අස්සෙ අපේ පුංචි රටේ නම කියවෙන කොට ඒක වෙනමම ආතල් එකක්. එහෙම කලාතුරකින් කියවෙන හැමදාකම වගේ අපේ එකා රේස් එක ඉවර කරන්නෙ පහ හය හතර වගේ තැනක. නැත්නම් එතැනින් ඉස්සරහට යන්න බැරිව.
අපේ පත්තරවල ඊළඟ දවසෙ මේක පළවෙන්නෙ ‘එයත් පරාදයි අරයත් පරාදයි…’ කියලා. ඊළඟ දවසේ ලියනවා ‘මෙයත් පරාදයි’ කියලා. ඒ ලිවිල්ලෙත් අවුලක් තියෙනවා. ඒක වෙනමම කතාවක්. කොහොම වෙතත් මේ වෙලාවෙ අපිට වාසනාව ලැබුණා ‘ලාංකාව එක’ කියලා කියන්න. අපේ පාලකයන්ටවත් ලංකාව ‘එක’ නොවුණු කාලයක, රටේ රජ වෙලත් මේක එක කරන්න උත්සාහ නොකරකොට, අපේ එකෙක් ලංකාව එක කළාම ඒ සතුට අන්ලිමිටඩ්.
හැබැයි යුපුන්ගෙ අවසන් පූර්ව වටයෙදී අපි ගැස්සුණා. තප්පර 10ට අඩුවෙන් රේස් එක ඉවර කරන්න පුළුවන් එකෙක් එදා ඒ රේස් එක ඉවර කළේ හතර වැනියා විදියට. සාමාන්යයෙන් අපි දන්නවා මේ තරගයේ තියෙන ස්වභාවය ගැන. අවසන් පූර්ව තරගවලදී පළමු ස්ථාන දෙක ලැබූ ක්රීඩයන්ට තමයි අනිවාර්යයෙන්ම අවසන් තරගයට සහභාගි වීමේ දොර ඇරෙන්නෙ. ඉන් පස්සෙ හොඳම තරග කාලය වාර්තා කරන තවත් ක්රීඩකයො දෙන්නෙක්ට අවස්ථාව තියෙනවා අවසන් තරගයට එන්න. හුඟක් වෙලාවට ඒ ඉඩ ලැබෙන්නෙ අවසන් පූර්ව තරගවල තුන්වැනියන්ට.
‘යුපුන් හතරවැනියා’
එහෙම වෙලාවක වෙන්න ඕනෙ අනෙක් අවසන් පූර්ව වටේ දෙකේම තුන් වැනියන්ගෙ තරග නිමි කාලය යුපුන්ට වඩා අඩුවෙන්න ඕනෙ. ලෝකයේ පිළිගත්ත ධාවකයො දහසය දෙනෙක් අතරින් ඒක බලාපොරොත්තු වෙන්න පුළුවන්ද?
බෑ, කිසිසේත්ම බෑ. ඒත් එදා රෑ අපිට දෙයියො බැලුවා. ඒ දෙයියොම ආයෙත් බැලුවා අවසන් තරගයෙදී. එදා ඒ වෙලාවෙ යුපුන්ව පහුකරගෙන ගිහිල්ලා අවසන් පූර්ව වටය දිනපු ක්රීඩකයො තුන් දෙනෙක් ඉන්න අතරෙයි යුපුන් ලෝකඩ පදක්කම ගත්තෙ. හැබැයි කොල්ලො උඹ උඹේ පර්සනල් බෙස්ට් එකට ආව නම් අපි අද කිරිබත් කනවා. එක එක හාල්පාරුවො වෙනුවෙන් කිරිබත් කාලා කාලා වමාර ගන්න බැරුව ඉන්න අපිට මේ වගේ එකකට කිරිබත් කන්න තිබ්බ නම් හාල් පන්සීයට ගියත් කමක් නෑ.
ඒ අස්සෙ යුපුන්ගෙ දිනුමට සුබ පතන්න ‘අඩෝ යුපුනා….’ කියලා පිට්ටනිය මැද්දට දුවපු ඒ කොල්ලා පාලිත. ඒ දුක් කරදර දාහක් ඈතට විසිකරලා. පාලිත තරගය දිනලා ඉවර වෙලා කිව්වෙත් ඒක.
‘මම ප්රශ්න ඔක්කොම අමතක කරලා ලංකාවෙන් ආවෙ’ කියලා. උඹට නෙමෙයි බන් උඹ දුවගෙන ගිහිල්ලා යුපුනව බදාගන්නවා දැක්කම අපිටත් ප්රශ්න අමතක වුණා. ඒ රිදී පදක්කම වැටුණෙ උඹේ බෙල්ලට වුණාට ඒ දිස්නෙ වැටුණෙ අපේ මූණට.
මේ ලිපිය ලියන මොහොත වෙනකොට කතාව එච්චරයි. හැබැයි ලබන සතියෙ මේක මීට වඩා දිග ලියවිල්ලක් වෙයි. කොහොම නමුත් නන්නත්තාර වෙච්ච දේශයකට සතුට සැනසුම මොහොතකටවත් ගෙනාවට උඹලට පිං….
ජීවන පහන් තිළිණ